Rada Miasta Wrocławia odrzuciła w czwartek uchwałę, która miała wprowadzić w mieście program dofinansowania in vitro. Projekt autorstwa radnych Nowoczesnej zakładał, że miasto przeznaczy na program rocznie 2,1 mln zł.
Przeciw przyjęciu uchwały zagłosowali będący w opozycji radni PiS oraz cześć radnych z Klubu Radnych Rafała Dutkiewicza. Prezent Wrocławia Rafał Dutkiewicz wcześniej mówił, że w tym głosowaniu nie będzie obowiązywała dyscyplina klubowa. Za przyjęciem głosowali radni Nowoczesnej, którzy tworzą ze środowiskiem Dutkiewicza koalicję w Radzie Miejskiej Wrocławia. Uchwałę poparli też radni PO oraz radny SLD.
Radna Nowoczesnej Magdalena Razik-Trziszka argumentowała, że wprowadzenie programu in vitro we Wrocławiu to odpowiedź na wycofanie się rządu z narodowego programu leczenia niepłodności: – Dzięki temu programowi zwiększy się liczba urodzeń dzieci we Wrocławiu, obniżone zostaną koszty leczenia niepłodności i wyrównany zostanie dostęp do bardziej zaawansowanych medycznie metod leczenia niepłodności.
Przewodniczący Klubu Radnych PiS Marcin Krzyżanowski mówił w dyskusji przed głosowaniem, że finansowanie in vitro nie należy do zadań samorządów. – Takie programy ze środków samorządów nie powinny być finansowane – stwierdził. – Trudno też nie poruszyć tu aspektu etycznego. Metoda in vitro, bez względu na poglądy, wzbudza wiele kontrowersji.
Przewodniczący Rady Miejskiej Wrocławia Jacek Ossowski z Klub Radnych Rafała Dutkiewicza podkreślił, że „in vitro to nie jest polityka”. – To procedura medyczna, którą nie wszyscy muszą stosować – mówił. – Będę głosował za, bo chcę się pokłonić tym pięciu milionom ludzi, którzy na tym świecie chodzą dzięki tej metodzie.
Projekt uchwały, który został w czwartek odrzucony, zakładał wprowadzanie we Wrocławiu programu dofinansowania metody in vitro w latach 2017–2019. Roczny budżet programu miałby wynosić 2,1 mln zł. – Każda z zakwalifikowanych par mogłaby się starać o dofinansowanie procedury zapłodnienia pozaustrojowego do kwoty 5 tys. zł – mówiła wcześniej PAP Razik-Trziszka. To oznacza, że rocznie dofinansowanych mogłoby być 420 procedur. Różnicę między całkowitym kosztem procedury, a dofinansowaniem mieli pokrywać pacjenci.
Program przewidywał, że dofinansowanie będzie przysługiwało tylko do pierwszego z zabiegów. Wrocławski program był wzorowany na tych, które zostały przyjęte m.in. w Sosnowcu, Łodzi, Bydgoszczy czy Poznaniu.
